ก้าวข้ามเส้นอย่างเจ็บปวดเป็นเวลาหลายทศวรรษแล้วที่ผู้คนเรียกผมว่าผมเป็นคนไม่ย่อท้อ แข็งแกร่งเหนือมนุษย์ และเป็นผู้รอดชีวิตขั้นสูงสุด หรือเต็มไปด้วยความประหลาดใจและปาฏิหาริย์ คำชมที่ตั้งใจดีที่ทำให้ฉันประทับใจและกระตุ้นฉันในช่วงเวลาที่มืดมน แต่ตอนนี้เครื่องบรรณาการเหล่านี้ทำให้ฉันรำคาญเพราะฉันไม่รู้ว่าฉันจะมีชีวิตอยู่ได้หรือไม่ บางทีฉันแค่เหนื่อยกับ เจ็บปวด การต่อสู้กับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ การต่อสู้ครั้งล่าสุดของฉันเริ่มขึ้นในปี 2019 หลังจากได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเต้านมและไม่รู้ว่าฉันจะเลือกการรักษาเนื่องจาก Complex Regional Pain Syndrome (CRPS) หรือไม่ ในขณะที่ผลักดันคำแนะนำของแพทย์ด้านเนื้องอกวิทยาของฉัน เธอพยายามหยุดทุกวิถีทางเพื่อโน้มน้าวให้ฉันต่อสู้เพื่อชีวิตของฉัน เธอถามว่า นึกภาพออกไหมว่าตัวเองไม่ได้ทำการรักษาและรู้สึกเสียใจกับมัน ฉันขมวดคิ้วและตอบว่า ฉันกังวลมากกว่าว่าจะต้องทำการรักษาและเสียใจกับความเสียหายที่เกิดขึ้นในภายหลัง ฉันกลัวว่าการดูแลโรคมะเร็งในรัศมีการตัดการเผาไหม้และการเป็นพิษทั้งหมดจะจุดไฟ CRPS ที่ร้อนแรงส่งฉันกลับไปสู่วันที่ล้มป่วยและทำให้คุณภาพชีวิตของฉันเป็นศูนย์ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา