ย้อนกลับไปในปี 1905 เมื่อเด็กชายวัย 11 ขวบชื่อ Frank Epperson จากโอ๊คแลนด์ แคลิฟอร์เนีย ประสบอุบัติเหตุหลังจากที่เขาทิ้งแก้วที่เต็มไปด้วยน้ำ ผงโซดา และไม้สำหรับกวนไว้ข้างนอกข้ามคืนโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อหนุ่มแฟรงก์พบแก้วในตอนเช้า ส่วนผสมของโซดาจับตัวเป็นน้ำแข็ง เขาจึงเอาแก้วไปแช่ในน้ำร้อนแล้วเอาแท่งน้ำแข็งออกโดยใช้ไม้เป็นที่จับ แฟรงก์ผู้รู้ว่าตัวเองไปเจอไอเดียดีๆ เข้าโดยบังเอิญ เขายังคงทำป๊อปอัปให้เพื่อนๆ ของเขา และเมื่อเขาโตเป็นผู้ใหญ่ เขาก็ทำมันให้ลูกๆ ของเขาเอง  ในปี 1923 Epperson ได้ยื่นขอสิทธิบัตรสำหรับการประดิษฐ์ของเขา จนถึงตอนนั้น เขาเรียกขนมแช่แข็งว่า "Eppsicles" แต่ลูกๆ ของเขายืนกรานที่จะเรียกพวกมันว่า "Pop"s "sicles" ชื่อหลังติดแล้วไอติมเกิด การรักษาแบบแช่แข็งประสบความสำเร็จในทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ Epperson ร่วมมือกับ Joe Lowe Co. ซึ่งช่วยจัดจำหน่ายในสถานบันเทิงต่างๆ เช่น สวนสนุก Coney Island ในบรู๊คลิน ไอศกรีมแท่งแรกขายในราคาเพียง 5 เซนต์ และมี 7 รสชาติ (รวมถึงรสเชอร์รี่ ซึ่งยังคงเป็นที่นิยมมากที่สุด)  เพียงไม่กี่ปีหลังจากขนมเปิดตัว ไอติมกะทิ ก็เปิดตัว เป็นช่วงที่เกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ และป๊อปเดี่ยวที่มีสองไม้ช่วยให้เด็กที่หิวโหยสองคนสามารถแบ่งปันป๊อปได้อย่างง่ายดายในราคาเดียวกับไม้เดียว