เมื่อวันที่ 16 สิงหาคม พุทธศก 2564 ศาลแขวงเมืองคกราบลาร์กเคาน์ตี้ บ้านเมืองเนวาดา ได้ปฏิเสธคำร้องของบริษัทสัญญาประกันภัยให้ยกฟ้องคดีของเจ้าของทรัพย์สินแห่งหนขอเนื้อความคุ้มครองการหยุดชะงักสรรพสิ่งธุรกิจอันเนื่องมาจากโคโพง-19 การป้องกันหลักเขตที่ผู้ประกันตนโดยมากยืนยันเพื่อที่จะตอบสนองทาบเหตุการณ์ดังที่กล่าวมาแล้วการมุ่งหมายคือการสูญเสียทางกายภาพหรือว่าความเสียหายดำรงฐานะสิ่งจำเป็นเพื่อเรียกความปกปักรักษาและไม่ได้ผลลัพธ์ขนมจาก COVID-19 ในความนี้ ผู้ประดิษฐ์ทรัพย์สินรับรองผลกระทบของไวรัส SARS-COV-2 กับการสัมผัส COVID-19 บนบานศาลกล่าวพื้นผิวข้างในของโรงเรือนเป็นจำนวนการเปลี่ยนแปลงสิ่งของทรัพย์สินข้อจำกัดที่ทำให้เกิดความเสียหายทางกายภาพศาลผ่านพบว่าการร้องทุกข์อ้างว่าประกอบด้วยความเสียหายทางกายภาพพอเพียงที่จะทำให้เกิดการรับรองและอนุญาตให้ลงมือได้

ในอีกแง่หนึ่ง ศาลสูงแห่ง Durham County ประเทศนอร์ทแคโรไลนาก้าวจรอีกขั้นและได้รับคำพิพากษาโดยสรุปเพราะด้วยผู้ถือกรมธรรม์โจทก์ซึ่งครอบครองกลุ่มห้องอาหารได้จ่ายประกันธนสารสมบัติ "ความเสี่ยงทั้งปวง" ซึ่งให้เนื้อความคุ้มครองการหยุดชะงักสิ่งของธุรกิจอันเนื่องมาจากการเสียทางกายภาพโดยตรงไม่ก็ความเสียหายดามทรัพย์สินร้านอาหารถูกบังคับให้ดับตัวลงตามคำสั่งของรัฐบาลเกี่ยวกับ COVID-19พวกเขามุมานะกู้คืนความสูญเสียจากการซบเซาของการงานจากบริษัทประกัน ซึ่งปิดประตูการมุ่งหมายของตนโดยกล่าวถึงไม่มีการสูญเสียทางกายภาพหรือไม่ก็ความเสียหายประกบทรัพย์สินต่อหน้าในศาล ร้านอาหารต่างๆ โต้แย้งจัดการสูญเสียธนสมบัติโดยตรงดามทรัพย์สินนั้นรวมถึงการไม่สมรรถใช้ทรัพยสมบัตินั้นได้มา ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อคำสั่ง COVID-19 ของรัฐบาลกีดกันพวกเขาจากงานดำเนินงานร้านอาหารศาลยินยอมพร้อมใจและจัดการสูญเสียการเซาของการงานอยู่ภายใต้กรมธรรม์ประกันภัย